یوسف مصر و رمز عزیزى در ایران

درحالى که بخش اعظمى از ملت بزرگ ایران و نیز بسیارى از مردمان منطقه، تلاش مى کنند با گفتمان و ادبیات احمدى نژاد که همانا احیاى «گفتمان انقلاب اسلامى» است، شالوده قدرت و سیاست داخلى و نیز فرهنگ جهانى را مورد واکاوى قرار دهند، اما جریانى سیاسى به دلیل عدم برخوردارى از «هویت مستقل»، خویش را صرفاً در مقابل احمدى نژاد «اثبات» مى کند.

فى المثل در حالى که همه جهانیان حرکت عالمانه و حماسى اردوغان را مؤید «غلبه گفتمانى» و نیز «اعتبار گفتمانى» نهضت مقاومت غزه بر رژیم اشغالگر قدس معرفى کرده و از این رو همه تیرها متوجه جنایتکاران جنگى آن رژیم جعلى شده است، سایت منصوب به یکى از اصولگرایان به اصطلاح تحولخواه این حرکت را حاوى تجربه و آموزه اى مفید براى احمدى نژاد در حوزه اقتصاد ایران ارزیابى کرده است! درحالى که اردوغان در امتداد گفتمانى احمدى نژاد و بهتر است بگوییم در شعاع وجودى انقلاب اسلامى و بنیانگذار آن حرکت کرده است و اگر عبرتى و آموزه اى در حرکت حماسى وى نهفته باشد که صد البته چنین است، آن پیام متوجه برخى سازشکاران و خیانتکاران عرب و نیز جناب عمرو موسى در همان اجلاس است و نه دولتى که با کشتى هاى تدارکاتى خود تا مجاورت بمب افکن ها و ناوهاى جنگى رژیم جعلى اسرائیل پیش مى رود؛ به گونه اى که با صدور پیام هاى اخطار از سوى ناوهاى دشمن روبه رو مى شود.

لذا مدلول حرکت اردوغان، احمدى نژاد و اقتصاد ایران نیست اما از منظر گفتمانى در این قیاس مع الفارق و بهت آور از سوى آن سایت خبرى، همانا پیروزى نهایى گفتمان احمدى نژاد متجلى است. زیرا آگاهان فراموش نمى کنند زمانى نه چندان دور را که برخى احمدى نژاد را به خاطر سخنان تاریخى اش حول هولوکاست سرزنش کرده اند اما اکنون تردید نمى توان کرد حرکت اردوغان، مورالس، چاوز و رئیس مجمع عمومى سازمان ملل و خیزش اخیر نهضت عمومى ضد صهیونیستى در جهان از عناصر گفتمانى «دولت احیاگر» احمدى نژاد ذیل «فراروایت» اسلام ناب محمدى (ص) است که بر ملازمه اسطوره هاى دروغین هولوکاستى و تأسیس این رژیم جعلى پاى فشرده است.

شواهد فراوان دیگر نیز وجود دارند که برخى خویش را در ضدیت با رئیس خدمتگزار دولت نهم به اثبات مى رسانند و تو خود مى دانى که این ناشى از «عجز گفتمانى» در برابر «اعتبار گفتمانى» است. به سریال «یوسف نبى» و «برنامه تلویزیونى ??» بنگرید، نظریه این گفتار قدرى مسجل تر مى شود.

در حالى که ابتناى قدرت و سیاست نزد احرار و انبیاى عظام بر رسیدگى به کار خلق و مردمان پابرهنه و ضدیت با جریان هاى اغواگر و تمامیت خواه و نیز تعالى انسان است اما پس از وضوح دریافت شباهت ها و عناصر گفتمانى با شیوه مدیریت یوسف نبى در سریال گفته شده با پاره اى برنامه هاى دولت نهم، موضوع نزد برخى محافل آن قدر بغرنج و گران آمد که خواستار پوزش یک هنرمند انقلابى به دلیل برداشت عمیق و بین الاذهانى ایرانیان از فراروایتى تاریخى شدند! غافل از این که این نیز، خود مؤید بسیارى از راه و رسم هاى دولت نهم بخصوص شخص رئیس جمهور در سنت و حافظه تاریخى اسلامى و زیست بوم ایرانى است. کیست که نداند قدرت و سیاست نزد احرار و اولیاى الهى، بر خدمت بى منتابتنا دارد! کیست که نداند احرار بر گشودن گره ها از کار خلق اصرار مى ورزند! و کیست که نداند احرار هرگز درباریان و مقربان به مقر قدرت را بر دورافتادگان به آن ترجیح نمى دهند!

واى برما که چنین هنر و هنرمندى را مورد مذمت قرار مى دهیم و کار را بر او سخت مى کنیم. مگر نه این است که فراگفتمان و فراروایت ما در قدرت و سیاست، مهذب کردن آن است، پس اگر چنین است به قول سید شهیدان اهل قلم، «هنر خوب کأس دهاق هست و شراب طهور.» هنر اصیل در ذیل و دام سلطه گفتمان ها هنرنمایى نمى کند، بلکه با اتقان و اعتبارى که گفتار حق و سعه بین الاذهانى آن دارد، بدان قابلیت دسترسى مى بخشد. در این صورت همگان بر اعتبار گفتمانى آن صحه گذارده و با آن احساس نزدیکى مى کنند.

دنیاى عجیبى است به خاطر احمدى نژاد بر یوسف نبى خرده مى گیرند که چرا از مقر حکومت و دربار دور مى شود و با دهقانان و بردگان هم سفره مى گردد. به خاطر احمدى نژاد بر یوسف ما خرده مى گیرند و نیز بر «سلحشور» که از چه او، نبى اى را به تصویر کشیده است که یکجا نشینى اختیار نمى کند و به قدرت و ثروت دل نمى بندد، چون مدلول آنها این است که سکه یکجانشینى و فربگى هیأت وزیران در زمانه کنونى فقط در دولت احمدى نژاد از رواج افتاده است!

بالاخره معلوم نیست این جماعت در آستان چه کسى سر مى سایند آیا در جبهه «برادران یوسف» مى جنگند یا به «خداى آمون» دل خوش دارند و یا به خداى یوسف نبى (ع) دل داده اند! امّا کار که به «برنامه ??» مى کشد، همه بسیج مى شوند. اصحاب ژورنالیسم یک روز مانده به برنامه آقاى فردوسى پور، آگهى و رپرتاژ مى دهند که آهاى مردمان! امشب برنامه ?? از همه وقت دیدنى تر است! چه این که به رغم کشاکش برنامه ?? و مثلاً سازمان تربیت بدنى، اما از نظر برخى از محافل، مدلول این نزاع را مى شود علیه احمدى نژاد طرح بندى کرد!

و بالاخره برنامه ?? رکورد مى زند. این رکورد از پرسش عالمانه اى! مبنى بر رضایت و عدم رضایت از رویکرد!! [گزاره اى عجیب و دوجوابى که شاید فقط براى تغییر یک رژیم مورد استفاده قرار مى گیرد!] یک برنامه منتج شده است. سریال یوسف نبى (ع) به خاطر احتمال ترویج این همسویى مورد مذمت و سرزنش قرار مى گیرد اما برنامه ?? و مجرى آن به خاطر مدلول احتمالى ضدیت با فلان مسئول دولتى در ورزش، قهرمان ملى مى شوند! شگفت این که حتّى جانب انصاف نیز نگه نمى دارند تا لااقل همان کارى که براى ?? کرده اند، براى سریال یوسف نبى (ع) هم روا دارند. روادارى، مدارا، انصاف و جوانمردى شرط حکمت و عقل است، اگر نگوییم شرط لازم و کافى «زیست مسلمانى» نیز مى باشد. خوب بود تلویزیون فراخوان مى داد و نوع نگاه به قدرت و سیاست در یوسف نبى (ع) را نه در گزاره هاى دو جوابى و اصطلاحاً بسته از منظر پرسشگرى، بلکه در گزاره اى باز و حداقل چهار گزینه اى به رأى و نظر ایرانیان مى گذاشتند و.‎..

صد البته و از پیش معلوم است که ملت چه پاسخى به این پرسش ها مى داد. ملت قدرت را خانه به دوش مى خواهد. پسندِ ملت، دولت خدمت و دولت چابک است. چرا «ملت» را تنبیه مى کنید! که یوسف اش را مهذب و بى اعتنا به قدرت و ثروت یافته است. چرا «سلحشور» را مذمت مى کنید که به امورى غیر از «زلیخا» و «عشوه هاى» او پرداخته است آیا از سلحشور و ساحت وحیانى قرآن عظیم، انتظار داستانى عشقى را در سر مى پرورانید و آیا آن وقت او کمترین شباهتى به یوسف ما داشت! هم او که یوسفِ چاه شد، هم او که یوسف زندان گردید، همانى است که براى روزگار قحطى تدارک مى کند و به اطراف و اکناف مصر سر مى کشد. آب و هوا را مى کاود، بذرها را مى پاشد و سیلوها را پر از آذوقه مى کند، اما در همه حال به تعالى روح مى اندیشد و به توحید دل مى سپارد. آیا عزیز مصر باید غیر از این باشد!

واقعیت آن است که سپهر گفتمانى ایرانیان، عدالت و حقیقت است و هر کس که به چنین عناصر و مؤلفه هایى مقرب باشد، ایرانیان دوستش مى دارند.

مجتبی زارعی - رجانیوز

نوشته های دیگران ()