بدعادتی ما به یک عادت خوب

یکی از سایت‌های متمایل به اصلاح‌طلبان استان یزد، هفته گذشته لیستی از وعده‌های انتخاباتی احمدی‌نژاد در سال 84 را منتشر کرد. مانده بودم این تبلیغ احمدی‌نژاد است یا تقبیح او، چه آنکه از یک سو، طبیعت یک رسانه مخالف دولت با یادآوری وعده‌هایی را که امروز اغلب آنها دیگر شکل وعده ندارند، میانه‌ای ندارد و از سوی دیگر، نتیجه عملی این رفتار، جز این نخواهد بود که مردمی که تا قبل از آن مجبور بودند، مسئولینشان را بر "نمی‌شود" و "نمی‌گذارند" دائم‌الذکر ببینند، امروز با صحنه‌ای مواجهند که به رغم تمام کارشکنی‌های منبعث از عدم وابستگی به احزاب و گروه‌ها، رئیس‌جمهورشان را هر بار که در یک گفتگوی تلویزیونی یا مطبوعاتی و یا در حال سخنرانی می‌بینند، بیش از هر چیز از وی امید می‌گیرند نه یأس و سیاه‌نمایی.
چندی قبل، طولانی‌ترین نطق انتخاباتی احمدی‌نژاد در سال 84 یعنی سخنرانی در تالار مملو از جمعیت شهید چمران دانشکده فنی دانشگاه تهران را مرور می‌کردم. وی در آن سخنرانی هم وعده‌هایی داده بود که پس از 4 سال که دوباره به آنها مراجعه می‌کنی، گویا همه‌ی آنها را تابلو کرده و بر صدر اتاقش نصب کرده تا نصب‌العین روزانه‌اش و مصداق "اوفوا بالعقود" باشد.
سفرهای استانی یا همان انقلاب بروکراتیک احمدی‌نژاد یکی از همان وعده‌هاست که از قضا حتی برخی مدیران ارشد دولتی نیز در مخیله‌اشان چنین پایداری و تدوامی نمی‌گنجید. همان سفر اول دولت به استان خراسان جنوبی بود که یکی از وزرای دولت که از قضا امروز سودای سیاست‌ورزی نیز بر سرش زده است، در آسانسور استانداری و در پاسخ به روند ادامه سفرها گفت، "فکر نکنم قرار باشد ادامه پیدا کند، حداکثر با 2، 3 سفر دیگر این موضوع مختومه می‌شود."
اما در حال حاضر 23 استان هر یک 2 بار و 7 استان هر کدام یک بار رئیس‌جمهور و هیئت دولت را به خود دیده است. این یکی از همان وعده‌ها بود. شهردار وقت تهران و رئیس‌جمهور امروزایران در برنامه‌های انتخاباتی‌اش گفته بود نشستن در اتاق‌های دربسته تهران و تصمیم‌گرفتن برای کشور، ضریب خطا را بالا می‌برد، پیشرفت را نامتوازن می‌کند، اعتبارات به‌حق توزیع نمی‌شود و...
سفرهای استانی به معنی واقعی کلمه یک انقلاب بروکراتیک است و از جنبه‌های مختلف فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، امنیت ملی و... قابل بررسی است.
همین سفر آخر دولت به ارومیه؛ آذربایجان غربی با بیش از 900 کیلومتر مرز، این استان را با 3 کشور عراق، ترکیه و آذربایجام هم‌مرز کرده است. به همین جهت، تنوع مذهبی، قومی، گویشی و گرایشی در این منطقه به میزان قابل توجهی است. با این حال، زمانی که بالاترین مقام کشور پس از رهبری، عازم این شهر می‌شود، گواینکه تمامی این تنوع‌ها رنگ می‌بازد، سرمای شدید هوا هم مانع نمی‌شود و صحنه‌های بدیعی از ابراز احساسات مردم به رئیس‌جمهورشان شکل می‌گیرد. این یعنی همان تقویت پیوندهای ملی و دفع شکاف دولت- ملت.

شاید این از بدعادتی ما رسانه‌ای‌ها به عادت خوب دولت به سفرهای استانی است که انقلاب بروکراتیک احمدی‌نژاد برایمان عادی شده است. مردم البته در آنچه که خود بدون دشواری می‌بینند، عینک قرض نمی‌گیرند. ما هم اگر زرنگ باشیم، این بار با چشم همان‌ها به نظاره می‌نشنیم.

رسانه‌ای‌ها هر چقدر هم که بدعادت شوند و سفرهای استانی برایشان عادی شود یا اگر هم عادی نشده، به دستور دبیر و سردبیر و مدیرمسئول، مجبور به عادی‌سازی باشند، برای مردمی که ساختمان نیمه‌کاره بیمارستانی را 17 سال، صبح به صبح در زنجان دست نخورده می‌دیدند اما ظرف 2 سال پس از سفر استانی اول دولت، بهره‌برداری از آن را جشن گرفتند، این حدیث مکرر به مثابه قندی است که خاطر از شنیدن و دیدن آن ملول نمی‌شود، حالا می‌خواهد اسمش را گداپروری بگذارند یا اقتصاد صدقه‌ای.

با این حال، بدعادتی ما رسانه‌ای‌ها، دخلی به انتظار تثبیت شده مردم از رؤسای جمهور بعدی ایران هم ندارد، چراکه مردم، به این انقلاب بروکراتیک خوب عادت کرده‌اند و دیگر رئیس‌جمهوری را که از اتاق شیشه‌ای برایشان دست تکان می‌دهد، برای ریاست جمهوری به رسمیت نمی‌شناسند

احسان صالحی- رجانیوز

نوشته های دیگران ()