اعتراض شدیداللحن شیرین عبادی به یزدی!

در پی سخنرانی ابراهیم یزدی در جلسه مطبوعاتی کانون مدافعان حقوق بشر، شیرین عبادی نامه شدید اللحنی را به دفتر ابراهیم یزدی -که او را "حجت خدا بر روی زمین" خوانده بود- ارسال می کند که یک نسخه از آن هم به دست ما رسیده است:

در این نامه که با سؤال: «مرد حسابی "حجت خدا بر روی زمین" دیگر چه صیغه ای بود!؟»، آغاز می شود، خانم عبادی پس از اینکه مراتب خشم و انزجار خود را نسبت به اظهارات ابراهیم یزدی اعلام می کند، می نویسد:

«شما یک لحظه فکر نکردید بعد از این ما چطور سرمان را جلوی در و همسایه بلند کنیم!؟ همین امروز وقتی به خانه می رفتم یکی از همسایه ها تا مرا دید سریع جلو آمد و گفت: "حاج خانم سفره حضرت ابوالفضل انداختید، ما رو حتماً خبر کنید!"

آقای یزدی! من و خانواده ام آبرو داریم. دختر من بزرگ شده و می خواهد وارد جامعه شود. نشانه هایی از بلوغ فکری هم در او می بینیم. تازگی ها هرچه عکس "برد پیت" و "دیود بکهام" و "آمیتا باچان" به دیوار اتاقش بوده، کنده و به جای آنها عکس "مائو" و "دالایی لاما" و اخیراً هم "علی محمد باب" و جناب "بهاء الله" را چسبانده است. آن وقت همین دخترم دیروز یکی از بچه های دانشگاه بهش گفته بود "دختر حاجی"!

حالا اگر با این حرف نسنجیده شما و شایعه های صد من یه غاز مردم، خواستگارهای با کلاس و پولدار دخترم بپرد و روی دست ما بماند!؛ من چه خاکی بر سرم بریزم!؟»

شیرین عبادی در ادامه این نامه تصریح می کند:

«البته این را هم بگویم، با اینکه این صفت اصلاً زیبنده و برازنده من نیست اما برای اولین بار است که کسی آن را درمورد یک زن به کار می برد. (البته بعد از دوران شاه ذلیل مرده که مرده شور ریخت نحسش را ببرد!) و این خود جای دل گرمی و امیدواری و ذوق زدگی فراوان است، چون به عقیده من، زنها برای "حجت خدا بر روی زمین" شدن هیچ چیز از مردها کم ندارند و این را در میادین مختلف -از راه آهن و شوش گرفته تا نوبنیاد و تجریش- به شایستگی نشان داده اند. تازه کار آنها در این مسیر سخت تر هم هست چون از یک طرف مسئله پوشش و حجاب مطرح است، از یک طرف بچه داری و شوهرداری و از یک طرف هم حرف های مردم.

دقیقاً مثل شرایط ورزشکاران ما در المپیک که باید با وجود تمام این مسائل، در کنار مردان که هیچکدام از اینها برایشان وجود ندارد، به رقابت بپردازند و همانطور که آنجا کار برای قهرمان شدن زنان سخت تر است، اینجا هم کار برای "حجت خدا بر روی زمین" شدنشان سخت تر و دشوارتر است.

اما با وجود تمام این محدودیت ها، زنان ما ثابت کرده اند می شود دوشادوش مردان (یا کمی با فاصله بیشتر!) حجت خدا بر روی زمین بود.

البته ما باید این محدودیت ها را برداریم. باید زنان را از بند این اسارت ها رها کنیم. باید افق های جدید "حجت خدا بر روی زمین" شدن را جلویشان باز کنیم. اصلاً باید این مردان را به استثمار بکشیم!

نه! این آخری پیشنهاد الزام آور نیست! (یک لحظه فراموش کردم مخاطب نامه کی بود!؟ مشغله ذهنیه دیگه. به خاطر تکرار زیاد این جمله ها ناخودآگاه می آد!)

خلاصه هرکاری می توانیم باید بکنیم و امیدوار باشیم که در آینده ای نه چندان دور در "حجت خدا بر روی زمین" بودن زنان، به تولید انبوه برسیم.»

و در پایان نامه هم می نویسد:

«این بخش بالا اداء تکلیف و انجام رسالت ازلی ما بود. برگردیم سر بحث خودمان.

بله درست است که زنان باید مثل مردان "حجت خدا بر روی زمین" باشند اما نه هر زنی! برای زنانی مثل من افت دارد. خودتان که می دانید.

شاید هم نمی دانید! خوب توضیح می دهم:

ببینید آقای یزدی مثلاً خیلی از شغل ها زمانی فقط در انحصار مردان بود. مثل گچ کاری، قصابی، شوفری بیابان، لوله کشی و... اما با تلاشهای پیگیر ما امروز زنان هم در این زمینه ها فعال شده اند. اما خب می بینید که! همه این شغل ها را هر زنی نمی تواند، انجام دهد. مثلاً خود شما اجازه می دهید بعد از اینکه دخترتان از دانشگاه فارغ التحصیل شد، درکله پزی کار کند!؟»

داوود شجری - رجانیوز

نوشته های دیگران ()