احمدی‌نژاد علی‌رغم خواست دولت خاتمی پیروز شد

 روح الله حسینیان پس از استقرار در مرکز اسناد انقلاب اسلامی، فعالیت سیاسی کم حاشیه تری را تجربه کرده است. انتشار متن سخنان جنجالی وی در مدرسه حقانی در سال 78 و پیش از آن اظهارات افشاگرانه وی در برنامه چراغ پیرامون قتل های زنجیره ای، پروژه از پیش تدوین شده تجدیدنظر طلبان برای متهم ساختن حاکمیت را به بن بست کشاند. اگرچه این تحرک وی به قیمت تخریب تمام عیار او از سوی روزنامه های زنجیره ای که بعدها از سوی رهبر انقلاب "پایگاه دشمن" لقب گرفتند، تمام شد.

 پنجم اردیبهشت ماه سال جاری بود که رئیس جمهور با اشاره به تعهد دینی و انقلابی و سوابق حسینیان، وی را به عنوان مشاور سیاسی- امنیتی خود منصوب کرد اما وی کمتر از 3 ماه بعد از این پست حساس که در دولتهای قبل دراختیار افرادی مانند سعید حجاریان و علی ربیعی بود، استعفا داد. متعاقب این استعفا نخستین گمانه زنی ها درباره احتمال کاندیداتوری حسینیان برای انتخابات مجلس آغاز شد.

 روح الله حسینیان اما از فعالیت های فرهنگی خود بیش از هر فعالیت دیگری راضی است و از انجام آنها احساس آرامش می کند. به نوع تعامل میان دولت و مجلس انتقاد دارد و معتقد است می توان به ترتیبی عمل کرد که هم وکیل الدوله نشد و وظایف نمایندگی را انجام داد و هم در حوزه اجرا دخالت نکرد. وی درخصوص شبهه احتمال دستکاری آرا نیز می گوید کسی که کمترین اشنایی با نحوه سازوکار انتخابات در ایران داشته باشد، می داند این امکان وجود ندارد کمااینکه در انتخابات ریاست جمهوری هفتم و نهم، منتخبان در تقابل با میل مجریان بودند.

قبل از مرکز اسناد انقلاب اسلامی در چه بخش هایی فعالیت داشتید؟

 من سه نوع فعالیت بعد از پیروزی انقلاب اسلامی داشته‌ام. یک نوع قضایی بوده که عبارت از دادستانی انقلاب اسلامی و ریاست دادگاه‌های ویژه، کیفری و عمومی. همچنین بنده فعالیت‌های اجرایی نیز در سمت‌های مسئولیت روابط عمومی و بررسی مطبوعات و امور شهرستان‌های دادستانی کل و ریاست مرکز اسناد انقلاب اسلامی داشته‌ام. امّا بخش عمده فعالیت‌های من فرهنگی‌ـ علمی بوده است که تاکنون 15 کتاب از اینجانب در زمینه‌های فقهی‌- کلامی و تاریخی منتشر شده است.

از کدام یک از این سوابق راضی‌ترید؟

 نسبت به همه‌ی مسئولیت‌ها چون برمبنای وظیفه بوده است یک احساس مشترک دارم و آن انجام تکلیف است ولی نسبت به کار فرهنگی احساس آرامش ویژه‌ای دارم.

آقای حسینیان، شما به عنوان با سوابق قضایی و مطالعات تاریخی خود شناخته شده هستید. چه نیازی به ورود شما به مجلس می باشد؟ کدام خلأ در مجلس شما را ترغیب به نمایندگی می کند؟

 در قانون اساسی وظایف نمایندگان مجلس مشخص شده است که قانون‌گذاری با تصویب لوایح و طرح‌ها و نظارت بر اجرای بودجه مصوب از طریق دیوان محاسبات کشور از مهم‌ترین آنهاست امّا آنچه مرا بیش از هر چیز دیگری به پذیرش پیشنهاد نامزدی نمایندگی مجلس ترغیب کرد، حمایت از دولت احمدی‌نژاد و ایجاد یک فضای همدلی بیشتر قوه مجریه و مقننه بود.

یعنی به نوع ارتباط و تعامل مجلس هفتم و دولت نهم انتقاد دارید؟

 در مجموع مجلس هفتم را یک مجلس مثبت ارزیابی می‌کنم، مجلس اصول‌گرایی که بعد از مجلس ششم یکی از الطاف الهی بود؛ در عین حال معتقدم تصویب طرح‌هایی بدون این که در هیأت دولت به لایحه تبدیل شود، مستقلاً در مجلس آن هم با ترافیک شدید، دولت را از برنامه‌هایش باز می‌دارد. خصوصاً طرح‌هایی که واقعیتش دخالت در امور قوه مجریه بود، مانند طرح پیش و پس کشیدن ساعت یا تغییر ساعت بانک‌ها. هر چند مصوبه ای که در مجلس تصویب شود و به تأیید شورای نگهبان برسد، عین قانون است و اجرای آن لازم؛ ولی اصولگرایان باید قدر این نعمت الهی، یعنی بازگشت مسئولیت‌ها به نیروهای ارزشی را بدانند و همدلی بیشتری با یکدیگر داشته باشند. شاید دقیق‌ترین قوانین در اسلام در نظام خانواده تشریع شده باشد. مردان اجازه ندارند به زنانشان فرمان بدهند، از آنها خدمت بخواهند. زنان می‌توانند حتی در قبال بچه شیر دادن، درخواست مزد بکنند و مردان فقط در دو مورد حقوق تمکین دارند؛ امّا ادّعای این حقوق در زندگی هیچ گاه خوشبختی و آرامش و محبت نمی‌آورد. این گذشت از حقوق است که به کانون خانواده گرمی می‌بخشد. مجلس و دولت نیز در وضعیت خوب فعلی باید روابط صمیمانه‌تری را در پیش داشته باشند.

در این صورت نمایندگان متهم به وکالت‌الدوله می‌شوند؟

 ببینید دولتی که همه وجودش را وقف مردم کرده است، دولتی که بزرگ‌ترین افتخارش را خدمت به مردم می‌داند، رئیس‌جمهورش با همه وجود شب و روز برای نوکری مردم تلاش می‌کند، من گاهی وقت‌ها که احمدی‌نژاد را می‌بینم هم به حال او و این همه عشق به خدمت غبطه می‌خورم و هم احساس ترحم به من دست می‌دهد. او فکر و ذکر و عملش خدمت به مردم است. حمایت نمایندگان از چنین دولتی در واقع خدمت کردن به مردم است.

مجلس باید هر چه دولت ارسال می‌کند، تصویب کند؟

 قطعاً چنین نیست چه بسا حمایت دولت توسط مجلس در انتقاد از دولت تجلی پیدا کند؛ امّا نقدی که از روی دلسوزی، منطقی و عالمانه باشد. هیچ سازمان یا نهاد یا شخصیتی مصون از خطا نیست، همه ما احتیاج به نقد داریم، در فرهنگ اسلامی «مؤمن آینه مؤمن» است امّا شرط آینه‌گری نصیحت است. یعنی خلوص و خیرخواهی نه تخریب و ویرانگری. نمایندگان می‌توانند با تشکیل کمیسیون‌های مشترک با دولت، اصول و مبانی را تبیین کنند. نمایندگان به دلیل ارتباط بیشتری که با مردم دارند می‌توانند رابطه دولت با مردم را تکمیل کنند و خواسته ‌های آنها را به دولت مورد تأکید قرار دهند و از طرف دیگر می‌توانند مشکلات و تنگناهای دولت را به مردم منتقل کنند. مجلس و دولت با انسجام بیشتر می‌توانند وحدت دولت و ملت را محکم‌تر کنند.

بعضی از ضد انقلابیون یا کسانی که تحت تأثیر آنها قرار می‌گیرند می‌گویند کاندیداهای پیروز از قبل مشخص هستند؟

 البته ممکن است بعضی از نامزدها به دلیل مقبولیت مردمی پیروزی آنها قابل پیش‌بینی باشد؛ ولی این که حاکمیت بتواند در سرنوشت انتخابات تصمیم‌گیری کند، حرف بسیار بی‌معنایی است. هر کس با سازوکار انتخابات از انداختن رأی در صندوق تا شمارش آراء و تجمیع آراء کم‌ترین آشنایی داشته ‌باشد، می‌داند که هیچ کس قادر به تغییر سرنوشت تعیین شده به وسیله مردم نیست. به همین جهت در بیشتر انتخابات به قول فقها "ما قُصِدَ لم یقع و ما وَقَعَ لم یُقصد". در انتخابات ریاست‌جمهوری هفتم دست‌اندرکاران انتخابات هیچ تمایلی به خاتمی نداشتند؛ ولی خاتمی برنده شد. چنانچه در انتخابات نهم حتی دولت خاتمی با احمدی‌نژاد دشمنی می‌کرد و زشت‌ترین اقدام آنها بیانیه بسیار توهین‌آمیز آقای خاتمی نسبت به احمدی‌نژاد بود؛ ولی علی‌رغم خواست دولت خاتمی، احمدی‌نژاد پیروز انتخابات شد.

 در بدترین شرایط، کارگزاران انتخابات در انتخابات مجلس ششم بودند. با این که معاونین وزارت کشور خیلی تلاش کردند در شمارش آراء دخالت کنند و به همین جهت نیز محکوم شدند و چندین صندوق هم باطل شد؛ ولی هیچ کدام از این تقلب‌ها نتوانست تغییری در سرنوشت انتخابات به وجود آورد.

برخی معتقدند یکی از آسیب‌های مجلس بخشی‌نگری و روزمرگی است، یعنی ساختار پارلمان در ایران به نحوی است که در غیاب نهادهای مکمل، نمایندگان را به این سمت، سوق می دهد.

 این یک واقعیت است؛ امّا باید علّت‌یابی کرد و چاره‌جویی کرد. من چند مشکل اساسی را عامل این آسیب می‌دانم. یکی از عوامل بخش‌نگری اپیدمی فرهنگی است که آن هم به ادله‌ی مختلف بوجود آمده. نمایندگان به مردم قول‌های اجرایی از کلانتری تا جاده و کارخانه می‌دهند و این انتظارات فزاینده نیز در مردم ایجاد می‌شود. شاید علّت اساسی این باشد که دولت‌ها از پهنه‌ی ایران خارج از پایتخت همیشه غائب بوده‌اند. مناطق هر چه از پایتخت فاصله داشته‌اند، خدمات و کارهای بنیادی در آن‌ها کمتر بوده است. نمایندگان دولت هم به دلیل همین مشکلات نتوانسته‌اند حضور خود را در خدمت‌رسانی ثابت کنند. از طرف دیگر نمایندگان دولت، استانداران، فرمانداران و بخشداران احتیاجی به آراء مردم نداشته‌اند، به همین جهت با مردم رابطه برقرار نکرده‌اند. به عبارت دیگر غیبت دولت، ناتوانی نمایندگان دولت به خاطر عدم دسترسی به امکانات و بودجه موجب قطع رابطه دولت یعنی قوه مجریه از مردم شده و از طرف دیگر نمایندگان مجلس به دلیل احتیاج به آراء مردم و حضور آنها در مجلس و مرکز و نیاز دولت‌ها و وزرا به آراء آنها موجب بالا رفتن قدرت چانه‌زنی نمایندگان شده است و نمایندگان به جای کلان‌نگری به بخش‌نگری روی آورده‌اند. امید است با ابتکار احمدی‌نژاد که حضور دولت را در دوردست‌ترین نقاط ایران ثابت کرده و انتخاب کارگزاران مردمی و رسیدگی به مناطق محروم و دوردست این اپیدمی فرهنگی تغییر پیدا کند و نمایندگان به نمایندگی و دولتیان به امور اجرایی بپردازند تا هر کس وظیفه خود را خوب انجام دهد و مردم نیز از بلاتکلیفی خارج شوند. البته من خیلی امیدوار هستم در بعضی از مناطق دوردست که رفته‌ام مردم اعتراف دارند که پس از دولت نهم تحولات عمیقی در منطقه‌اشان صورت گرفته است که می‌شود با چشم آنها را دید.

عامل دیگر خلط وظیفه نمایندگی در سازوکار بودجه‌نویسی است که قدرت چانه‌زنی نمایندگان را بیشتر و در نتیجه به جای برنامه‌های کلان برای رونق اقتصادی، بالا رفتن تولید، تقسیم عادلانه ثروت در کل کشور، نمایندگان به بخش‌های متعلق به خود روی می‌آورند که این هم با تغییری که دولت احمدی‌نژاد در نظام بودجه‌نویسی داد، امید می‌رود که کم‌کم اثر خود را داشته باشد.

بین حسینیان مرکز اسناد انقلاب اسلامی و نماینده مجلس شورای اسلامی چه تفاوتی خواهد بود؟

 هیچ گاه به خودم مغرور نبوده‌ام نمی‌دانم یک روز دیگر من چه خواهد بود بر صراط خدا خواهم بود یا شیطان؟ اتفاقاً به دلیل موضوع کاریم یعنی تاریخ آن قدر تغییرها را دیده‌ام، چه انقلابیونی که ضد انقلاب شدند چه پاکانی که در کمند شیطان گرفتار شدند، چه دیندارانی که دین خود را ارزان فروختند. به همین جهت همواره از هواهای نفسانی و تزویرهای شیطانی به خدا پناه برده‌ام و نیز نمی‌دانم در مجلس چه تفاوتی خواهم کردم؛ آنچه می‌دانم این است که «ما ابرءُ نفسی انّ النفس لأمْارهُ بالسّوء الاّ من رحم ربّی» خداوند خود عاقبت ما را ختم به خیر کند والاّ ما یک سلسله امیال درونی و یک شیطان وسوسه‌انگیز برونی داریم که هر آن، احتمال سقوط می‌دهیم مگر با چنگ آویختن به خداوند.

رجانیوز

نوشته های دیگران ()