اوج ارتجاع روشنفکری

درخشان، اگرچه هیچ گاه بلاگری نقش آفرین در حوزه سیاست نبوده و بیشتر به عنوان تکنیسین فنی پروژه های رسانه ای حزب مشارکت ایران وسایت های وابسته به سرویس اطلاعات و امنیت هلند (مانند روزنامه الکترونیکی روز آن لاین) فعالیت کرده، اما یادداشت او با اهمیت بود. درخشان، نه تنها از منظر تئوریک به اسناد عملیاتی سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا نگاه کرده، بلکه به سبب تجربه اش در همکاری با آژانس های امنیتی، از حیث پراتیک (عمل گرایانه) هم به سنجش آنان در تطبیق با پروژه های ضد ایرانی پرداخته است.

 نتیجه این مطالعه تطبیقی، مقدمه درخشان در یادداشت، مبنی بر واقع گرایی دکترین قضایی و اطلاعاتی رویارویی با انقلاب مخملی در ایران و مؤخره این بلاگر دال بر محتمل بودن انتساب اتهام جاسوسی به جهانبگلو است؛ اگرچه یادداشت وی را باید در ظرف فکری و ساختار بیانی یک وبلاگ نویس معاند تحلیل کرد که با برگزیدن زبان ایماء و اشاره می کوشد با هر انگیزه ای (صواب یا ناصواب) به تمایزیابی ای هرچند صوری، میان خود و همفکران سابقش برسد. درخشان بیشتر سعی در بازی سازی اطلاعاتی علیه رقبای فکری و اقتصادی خود در اردوگاه اپوزیسیون سیاسی داشت؛ بازی سازی ای که بیش از ثمربخش بودن برای اهداف پیدا و پنهان، به اعترافات ناخواسته انجامید.

 این اعترافات ناخواسته دوست رامین جهانبگلو که وی را مشمول یکی از دو گزاره «گرگ» امنیتی یا «گوسفند» اطلاعاتی می کرد، مهندسی معکوس جنگ نرم را شدت بخشید. در این فضا از صبح جمعه 23 تیرماه، «رقص جهانی اکبر گنجی» برای آزادی جهانبگلو و «جلب توجه جهانی به مسئله نقض حقوق بشر در ایران» آغاز شد. در حالی که به روایت عکس های منتشر شده، کمتر از بیست نفر دختر و پسر جوان با لحاف، تشک و بسته های وکیوم شده غذا، روبه روی ساختمان بی بی سی ورلد سرویس، اعتصاب غذای سه روزه خود را آغاز کردند، سایت بی بی سی فارسی، ظهر همان روز در گزارشی که روی خروجی اینترنتی خود منتشر کرد، با یک اشاره خبری پنهان، از شکست این پروژه در ایران خبر داد:

 در تهران نیز گروه کوچکی از دانشجویان در تقاضا برای آزادی رامین جهانبگلو، علی اکبر موسوی خوئینی و منصور اصانلو دست به اعتصاب غذا زده اند.69

 فرانسیس هریسون، تنها خبرنگاری بود که از سرویس جهانی بی بی سی در تهران، به تجمع ده نفره دانشجویان در دفتر تحکیم وحدت رفت و آن را پوشش خبری داد. او، در گزارش خود نوشت «یکی از سخنرانان شکایت داشت که اخبار مربوط به فعالان سیاسی بایکوت خبری می شود.« این ادعا در حالی است که پژوهش های آماری نشان می دهد که همواره در کنار 30 سایت مشهور اپوزیسیون و دهها وبلاگ فارسی، سه رسانه برجسته سازمان سیا، MI6 و سرویس اطلاعات و امنیت هلند، از جمله رادیو فردا، رادیو بی بی سی و رادیو زمانه برای روشنفکران ایرانی نقشی لجستیکی (پشتیبان) ایفاء کرده اند.

 بایکوت خبری، واژه ای جایگزین برای «شکست پروژه جنگ نرم» در افکار عمومی بود. روزهای اوج این پروژه، مقارن با جنگ 33 روزه اسرائیل باحزب الله لبنان شد؛ روزهایی که مردم ایران برای سرنوشت فرزندان معنوی روح الله در نبرد با رژیم اشغالگر قدس، دل نگران، دست به آسمان دعا سائیده بودند و شورمندی پیروزی ای دیگر با پرچم انقلاب اسلامی ایران، پیشاپیش کام آنان را شیرین کرده بود. آن روزها، از طیف رادیکال دفتر تحکیم وحدت که می کوشید قطب خودخوانده فعالیت های دانشجویی در کشور باشد تا اکبر گنجی که در به در کسب رهبر یک انقلاب مخملی است، همه سرگردان دفاع از فیلسوفی مجعول و دیگر مجسمه های تراشیده و ترک برداشته غرب بودند؛ غافل از اینکه در این ملک، اصیل از بدیل خیلی زود چهره خود را بازمی یابد و اسطوره های جعل، فنایشان در پس تولدشان است.
آنچه که پیاده نظام های جنگ نرم ایالات متحده در ایران آن را در واژه «بایکوت خبری» محصور می کنند، ریشه در تباین آرمان و هدف آنان با شهروندان ایران دارد.

 در آن روزها که سرنوشت حزب الله لبنان در نگاه افکار عمومی، برابر سرنوشت روند تکاملی انقلاب جهانی اسلام بود، مبرهن است که اعتصاب غذا برای دفاع از روشنفکران سکولار، نه تنها نمی تواند دغدغه مردم ایران باشد، بلکه در تعارض با آرمانخواهی قدسی آنهاست. در گزارشی که فرانسیس هریسون برای بخش فارسی رادیو بی بی سی نوشت، این معارضه صورتبندی شده است:

 دانشجویان ]اعتصابی[ گفتند که عملیات اسرائیل علیه لبنان را محکوم می کنند، اما تأکید کردند دولت ایران تا زمانی که حقوق بشر را در داخل خود ایران، اولویت قرار نداده است، نباید از حقوق مردم کشورهای دیگر حمایت کند.70

 اوج ارتجاع روشنفکری همین جاست که دفاع از یک موجود مدافع همجنس بازان و بهائیان، مقدم بر آرمانخواهی قدسی که پایه های مشترک انسانی و ربانی دارد، قرار گیرد. نقطه کور آنالیز براندازان نرم در طیف رادیکال دفتر تحکیم وحدت نیز همین جاست که تصور می کنند دولت ایران ازحزب الله لبنان حمایت می کند، در حالی که مردم ایران، برای تحقق جهانی سازی مهدوی ـ در برابر جهانی سازی صهیونیسم ـ حامی حزب الله هستند. می بینید که روشنفکران، پیوسته راه به خطا می برند.

 بنابراین، پروژه اعتصاب غذای سه روزه که در هنگامه جنگ 33 روزه اسرائیل با حزب الله لبنان، به پایان خود نزدیک می شد، چهره یک معارضه بارز، اما پنهان را فاش ساخت. این پروژه اگر در بازه زمانی ای دیگر به منصه ظهور می رسید، نمی توانست چنین تقابلی را از ساخت مفاهیم درونی جملات پیاده نظام های جنگ نرم، آشکار کند: تقابل جهانی سازی مهدوی در قامت دکترین سیاسی و ربانی اسلام، به عنوان مقدمه انقلاب جهانی مهدی موعود(عج) با جهانی سازی سکولاریستی ایالات متحده، در کسوت دکترین سیطره غرب بر جهان اسلام. اگرچه رگه های این دو رویکرد سرا پا متضاد حاضر و واضح بود، اما گزارش آژانس خبری دولت انگلیس، آن را مستند کرد.

 در حالی که تقابل های کلانی از این دست، آخرین سنگر داخلی براندازان نرم را تا حد حلقه ای ده نفره از اعضاء شورای مرکزی طیف علامه دفتر تحکیم وحدت تقلیل داده بود، اکبر گنجی مدعی حضور 1200 نفر شرکت کننده در این اعتصاب غذای سراسری بود.

 براساس یک مطالعه آماری که از سوی پژوهشگران مستقل صورت گرفته است،71 کمتر از بیست نفر از دختران و پسران جوان به همراه اکبر گنجی، مسعود بهنود، هادی خرسندی و ابراهیم نبوی در لندن، نزدیک به بیست نفر در شهرهای کلن، آخن، دوسلدروف و بن در آلمان، حدود پانزده نفر در پاریس و حدود ده نفر در برابر سفارت ایران در آنکارا و نزدیک به بیست وپنج نفر مقابل پارلمان اروپا در بروکسل گردهم آمدند.

 اغلب حاضران در این اعتصاب غذای سه روزه، نه ایرانیان خارج از کشور، بلکه نویسندگان نشریات ضدانقلاب مانند نیمروز (چاپ لندن)، کیهان (سلطنت طلب، چاپ لندن)، شهروند (چاپ تورنتو) و خبرنگاران سایت های اپوزیسیون سیاسی همچون گویانیوز (بروکسل)، اتحاد جمهوری خواهان، روز آن لاین و... بودند. با این برآورد تنها ده درصد از ادعای گنجی مبنی بر شرکت هزار و دویست نفر شرکت کننده در این اعتصاب محقق شده و ماحصل تمام آن تبلیغات گسترده، به یک حرکت پراکنده صدوبیست نفره در یازده شهر اروپایی و آمریکایی خلاصه شد. علی رغم دوختن تی شرت های یک شکل و ساخت پلاکاردهای فراوان به سبک انقلاب های رنگین آمریکایی در اروپای شرقی، برای این اعتصاب که گنجی آن را «نقطه طلایی گسترش دموکراسی خواهی در ایران» می خواند، تنها چند نفر از جوانان انگلیسی، حاضر به پوشیدن آنها شدند.

 روز جمعه، 23 تیرماه، هنوز پنج شش ساعت از اعتصاب غذای سه روزه در لندن نگذشته بود که جمع بندی نتایج حاصل از تعداد شرکت کنندگان در این اعتصاب غذای سراسری، احزاب اپوزیسیون را حیرت زده کرد. اکبر گنجی به عنوان نخستین کسی که این فراخوان را سامان داده بود، اعتصاب را شکست و از محل لحاف و تشک هوادارانش در لندن به خانه رفت تا دمی بیاساید و روز شنبه برای چند سخنرانی به نیویورک سفر کند. آژانس خبری دولت انگلیس، عصر دوشنبه در خبری از «پایان اعتصاب غذای سه روزه گنجی در نیویورک» خبر داد و نوشت که با ختم این برنامه، وی به واشنگتن می رود تا برای چنین تلاش هایی «جایزه ویژه باشگاه ملی خبرنگاران آمریکا» را دریافت کند.72

پایان جنگ نرم، شکست در سکوت

 پس از چندین ناکامی پی درپی، در حالی که پرونده جنگ نرم برای آزادی رامین جهانبگلو در ایران با نام محمدعلی ابطحی به گورستان تاریخ رفت، آخرین پروژه فشار خارجی هم که نطفه آن در انگلیس بسته و طفل ناقصش در آمریکا متولد شد، شکست خورد؛ شکستی که نام اکبر گنجی روی سنگ قبرش منقوش بود.

 این شکست، چنان سنگین بود که سکوتی 44 روزه را سبب شد. پایان تراژیک اعتصاب غذایی سه روزه که با زحمت صدوبیست نفر در یازده شهر اروپایی و آمریکایی را، در کنار ده عضو طیف علامه (رادیکال) دفتر تحکیم وحدت گردهم آورده بود، انرژی بسیاری از شاگردان جین شارپ گرفت؛ آنان که تصور می کردند تفکر دینی همچون جهانبینی ماتریالیستی خودشان، چنان سست است که بر پایه مدرنیته آمریکایی، هر روز به مقتضای هوس های نوین صهیونیسم، چهره عوض کند.

پانوشت ها:

69. «اعتصاب غذای هماهنگ اکبر گنجی و معترضان ایرانی». بی بی سی، 23 تیر 1385، از:
http:..wwwbbccouk.persian.iran.story.2006.07.060714-la-ganji-hungerstrikeshtml
70. پیشین.
71. مجموعه مستند این مطالعه آماری در آرشیو نویسنده و مجموعه اسناد دفتر پژوهش های مؤسسه کیهان، مضبوط و مثبوت است.
72. «پایان اعتصاب غذای سه روزه اکبر گنجی در نیویورک». بی بی سی، 26 تیرماه 1385، از:
http:..wwwbbccouk.persian.iran.story.2006.07.060717-wmj-ganjishtml

کیهان / پیام فضلی نژاد

نوشته های دیگران ()