قمر در عقرب!

 کادو پیچ کردن اتهامات متهم پرونده جاسوسی هسته ای از سوی قوه قضائیه و نیز ادبیات مسئله ساز جناب سخنگو به همان میزان که جامعه خبری را در بهت فرو برد، موجبات فرح کودکانه کسانی را فراهم آورد که پیشتر، از رایزنی های پشت پرده و مذاکرات پنهانی مقامات خویش برای تبرئه موسویان خبر داده بودند. فرحی که البته چندان دوام نیافت و در مواجهه با درخواست علنی شدن پرونده از جانب دولت و نیز مخالفت دادستان تهران، به سرگیجه و درماندگی مدعیان دیروز انجامید. در خصوص این پرونده، قرار منع تعقیب صادره و بازخوردهای آن نکاتی قابل طرح است که به اجمال به آن خواهیم پرداخت.
1- قطعاً پرونده اخیر و حکایت ذیل آن، در تاریخ کشورمان خواهد ماند. کسانی امروز به دفاع از موسویان برخواسته اند که خود روزی بر اتهام جاسوسی نفر دوم تیم هسته ای شان صحه گذاشته بودند! چقدر باید فراموشکار باشیم که از یاد ببریم روزی را که پرده ها برافتاد و ماجرا علنی شد. آن روز که نه تنها هیچ یک از حضرات جرأت حمایت از موسویان را به خویش نمی دادند، بلکه به نوعی از بی اعتمادی خویش به تیم هسته ای حسن روحانی می گفتند. به راستی سخنان صریح محسن آرمین مبنی بر اینکه "ما هم موضوع را پیگیری کردیم و متوجه شدیم اطلاعات قابل توجهی از سوی موسویان به بیرون درز پیدا کرده است." را چگونه می توان با دفاعیات بی شائبه امروز مدعیان اصلاح طلبی جمع کرد؟ آیا این سنگینی بار اتهام و فشار افکار عمومی نیست که فرار از واقعیت ها را موضوعیت داده؟ آیا این محمد رضا خاتمی نبود که می گفت: «ما از اول می دانستیم که موسویان، آدم توانمندی نیست و به قول معروف "شل" است.  بسیاری از افرادی که در اطراف آقای هاشمی هستند، مساله دار و آلوده هستند.» چرخش 180 درجه ای حضرات را چگونه می توان توجیه و تفسیر کرد؟ چگونه است که من باب مثال، همان محسن آرمین دیروز، امروز می گوید: « ...این اهمیت نه از آن جهت است که کذب بودن ادعای مقامات حاکم علیه یکی از چهره‌های وابسته به جریان سیاسی منتقد دولت را ثابت کرد که الحمد‌الله جامعه ما طی 2 سال اخیر از این ادعاهای کذب که هرگز از حد ادعا فراتر نرفت و هیچ دلیلی بر صحت آن ارائه نشد، زیاد شنیده و به اینگونه ادعاها عادت کرده است...»؟
2- گویند آن را که حساب پاک است، از محاسبه چه باک است. اگر آقایان اصرار بر بی گناهی یار غارشان دارند، انتظار آن است که از علنی شدن دادگاه و طرح شفاف ماجرا در برابر افکار عمومی حمایت کنند. کسانی که تا دیروز فریاد دموکراسی شان بلند بود و مدام از حقوق مردم سخن می گفتند، آنان که از آزادی بیان و فضای متکثر حرف می زدند، چرا امروز از واقعیت ها فرار می کنند؟ چرا از شفاف شدن پرونده می ترسند؟ تا دیروز مردم حق داشتند بدانند و امروز حق ندارند؟ تا دیروز مردم می فهمیدند و امروز نمی فهمند؟ آنانی که خویش را سخنگوی مردم می دانستند و دغدغه های باندی و حزبی خویش را دغدغه مردم، اکنون کجایند تا از حق آزادی دسترسی به اطلاعات و اخبار دفاع کنند؟
3- از اسناد فشار بر قاضی پرونده می گویند حال آنکه خود پیشتر از ضرورت رایزنی مکرر رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام با قوه قضائیه خبر داده بودند! به راستی قصه تهدید به استعفاء چیست و صحت و سقم آن چگونه است؟ قبل از آنکه موضع رسمی دستگاه قضایی اعلام شود، بارها و بارها از تریبون های مختلف موسویان را تبرئه می کنند و پرونده را مختومه. کسانی که این چنین در جریان مو به موی مسائل هستند، الف)علم غیب دارند؟ ب)کلاغ های سیاه خبره دارند؟ ج)خود قاضی پرونده هستند؟ د)یا اصلا ریش و قیچی دست خودشان است؟ شاید بهتر باشد مثل همیشه سوال را حذف کنیم تا مبادا خاطر دوستان مکدر شود! می شود طراح سوال را هم نابود کرد! مهم آن است که نمی توان افکار عمومی جامعه و فهم مردم را به مسخره گرفت. آیا فشار روانی ساخته و پرداخته مصاحبه ها و نوشته ها و سخنرانی ها فشار نیست؟ آیا شرکت رسمی یک متهم به جاسوسی در همایش "اتحاد ملی، سیاست ها و راهبردها" که توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام برپا شده بود، قابل توجیه است؟ نشستن در ردیف اول سالن و با اختلاف دو صندلی نسبت به رئیس این مجمع اتفاقی بوده است؟ ورود و خروج متهم با شخصیت های مجمع یا لبخندهای مکرر چه طور؟ آیا این همه، قطعات پازل جنگ روانی و اثبات بی گناهی متهم نیستند؟ اینکه یک شخصیت برجسته نظام چنین در مقام جانبداری برخیزد، طبیعی است؟ فشار حتماً باید شاخ و دم داشته باشد؟ می بایست اسلحه ای پشت شقیقه کسی گذاشته می شد، تا بگوییم قاضی تحت فشار است؟
4- قوه قضائیه به وضوح در این سالها نشان داده است که توان مواجهه با بی عدالتی ها را ندارد. بارها و بارها شنیده ایم که می پرسند چرا نام اسامی مفسدین اقتصادی اعلام نمی شود ولی آیا یک بار هم پرسیده ایم که به سر افشا شده ها چه آمده است؟ آیا با این روند، نمی توان تبرئه شهرام جزایری را هم پیش بینی کرد؟! اگر اکنون در جامعه بی عدالتی و فساد اقتصادی بیداد می کند، مسئول پیگیری آن چه ارگانی بوده است؟ رهبر انقلاب از پاسخگویی مسئولین گفتند. به گمان ما خطاب ایشان کاملا شفاف و رسا بود. در و دیوار مخاطبشان نبود. با مسئولین سخن می گفتند. بد نیست آقایان در قوه قضائیه گزارشی از روند پاسخگویی خویش به مردم ارائه کنند تا وفق عملکردشان با کلام رهبری سنجیده شود. البته اگر گزارشی بوده باشد!
5- مجلس شورای اسلامی این سالها اثبات کرده است آنگاه که باید توان حضور در عرصه را دارد. نظیر این حضور در امضای طومار حمایت از دانشگاه آزاد دیده شد! چگونه است در فضایی که رئیس جمهور اینچنین از پرونده جاسوسی هسته ای سخن گفته و فشارها را افشا می کند، آقایان حتی به خود حوصله برگزاری یک جلسه با مسئولین قضایی کشور را نمی دهند؟ این همان آرمانگرایی مطلوب ماست؟ آیا نمایندگان مجلس که طبعاً می بایست بیان کننده دیدگاه های مردم باشند، نمی توانستند در طوماری ولو فارغ از هرگونه قضاوت، رسیدگی سریع، عادلانه و منطقی به این پرونده امنیتی کشور را خواستار شوند؟ اصول چیست و اصولگرایان کجایند؟ در فضایی که رایزنی های پشت پرده شکل می گیرد، مسکوت گذاشتن پرونده فساد امنیتی اینچنینی، نماد آرمانخواهی و اصولگرایی نمایندگان است؟ کسانی که همیشه از مصلحت اندیشی فراری بودند و حتی در برابر سفارش رهبری، ابرو در هم می کشیدند، اکنون کجایند؟ انتخابات جدیدی برای مجلس برگزار شده است که ما از آن بی خبریم؟ یا اصلاً کسی در مجلس نیست که بخواهد صدایی بلند شود؟! آقایان در مرخصی هستند! آئینه چو بنمود جمال تو راست، خود شکن آئینه شکستن خطاست.
6- بعضاً نوشته هایی ظرف چند روز اخیر در جراید و سایت های خبری منتشر شد که به طنز می ماند. ظریفی نوشته بود: « ...موسویان انسان بی اشتباهی نیست و اگر اشتباهی کرده، نباید از اشتباهات او دفاع کرد. اما نادیده گرفتن فهرست خدمات او منطبق با اخلاق اسلامی نیست. منطبق بر حقوق اسلامی هم نیست» پیرو پیشنهاد ایشان طی روزهای آینده طرح سجایای اخلاقی متهم پرونده جاسوسی هسته ای را در دستور کار قرار خواهیم داد! امید آنکه دادگاه هم از این مهم غفلت نکند! ظریفی دیگر فرموده بود: «سکوت موسویان در روند این اتهامات و تبرئه از اتهامات، قابل تحسین و تمجید است زیرا نشان داد دلسوزی وی برای تلاش‌هایی که انجام داده و عشقش به نظام... » ما نیز در حیرت خضوع ایشان هستیم. جای این سوال باقی است که کلاغ های سیاه خبره چرا جزئیات پرونده را در کنار اخبار سری شان منتشر نمی کنند؟ اگر به این سوال پاسخ دادیم، نسبتمان با کلام این استاد بزرگوار هم روشن می شود. بزرگی دیگر فرموده بود: «در چنین شرایطی دامن زدن به اموری که موجب تفرقه و تشنج سیاسی در میان یاران انقلاب می‌شود، به نفع نظام نیست.» بنابر این ما هم مصلحتا آرمانخواهی، عدالتخواهی، مطالبه، مبارزه با مفاسد اقتصادی و امنیتی و سایر موارد مورد تاکید رهبر انقلاب را به وقت گل نی واگذار می کنیم، باشد تا فضای سیاسی جامعه کمی تلطیف شود و رابطه مسئو لان صمیمی!
نصیحت و اندرزهای اهالی کشتی سیاست، البته کم نبود. پیری می گفت: «کسانی که آبرویشان خدشه‌دار شده باید قانونا و شرعا اعلام جرم کنند.» دعا می کنیم خدا توفیقشان دهد، دست پیش را بیشتر بگیرند تا مبادا پس بیافتند! درباره رسوخ ادبیات فرهنگستان هنر و ادب فارسی در میان اساتید و سایر موارد دیگر سخنی نمی رانیم. تا مبادا قمر در عقرب اوفتد!

محمد مهدی تهرانی - رجا نیوز