سند «تحمل» احمدی نژاد

جام جم آنلاین: وبلاگ دکتر محمود احمدی نژاد رییس جمهوری اسلامی ایران، سندی روشن و آشکار از میزان "تحمل" و "مدارا"ی او نسبت به دیدگاه مخالفان خویش است.
در این وبلاگ نه تنها اظهارات موافقان عملکرد رییس جمهوری به چشم می خورد، بلکه مخالفان او نیز توانسته اند به راحتی به انتقاد از رفتارها و عملکردش برخیزند. 
فردی به نام "محسن سورگی" در نامه ای به احمدی نژاد که در این وبلاگ منتشر شده ، سفرهای او به روستاها را دیرهنگام خوانده و نوشته است:" سلام ، رییس جمهور.
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟! از روستای سورگ در نزدیکی بیرجند هستم. دستتان درد نکند که آن جا را دارید آباد می کنید، جاده می کشید... آبرسانی می کنید... طرح نوسازی بافت فرسوده اجرا می کنید... اما 15 سال پیش من به یاد دارم جمعیت آن روستا بیش از 200-300 نفر بود ولی به تدریج مردم آن روستا یکی یکی از آنجا رفتند... بعد، عده ای برگشتند و در آن جا برای باقیماندگان روستا مدرسه ساختند.... اما امروز ، در سال 86 فقط شاید دو خانوار در سورگ زندگی می کنند ولی شما دارید آن جا را آباد می کنید، آبرسانی کردید ، جاده کشیدید و وام می دهید... دستتان درد نکند اما اکنون همه سورگی ها در شهرهای بزرگ زندگی می کنند. به امید آنکه روزی به روستای پدربزرگ بازگردیم.... پیرمردی از این روستا که تمام فرزندانش در شهر زندگی می کردند و بینایی کافی نداشت برای رئیس جمهور شعر زیبایی خواند : آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟......"
مخاطب دیگری، اما انتقادها از عملکرد رییس جمهوری را با لحنی تندتر و شدیدتر مطرح کرده ولی احمدی نژاد اظهارات او را نیز در وب لاگ خود منتشر کرده است.
او بدون آنکه نام خود را فاش کند، نوشته است:" سلام شما که الحمدلله در اینجا هم در سانسور وارد هستید...خواستم از طرف 5 درصد مردمی - که البته جمعیتشان بیش از 50 میلیون نفر است – و با این وضعیت بنزین با مشکل مواجه هستند، بگویم وضعیت اشتغال و همچنین روابط خانوادگی و خیلی چیزهای دیگر بطور شدید افتضاح شده است. به جای این سفرهای استانی بی خود، به جای این تبلیغات دروغین صدا و سیما، و به جای خبرهای پوچ و جعلی که اطرافیان می دهند ، باید به بطن جامعه بیایید..."
شخصی به نام "رضی نجفی" هم به آقای احمدی نژاد گفته است:" مطمئن بودم برایم جوابی ندارید. باشه حرفی نیست جواب ندید ولی تورو خدا شعار هم ندید.موفق باشی رئیس جمهور محبوب من."
اما همه فقط به انتقاد و اعتراض از رییس جمهوری نپرداخته اند. بسیاری نیز از احمدی نژاد و اقداماتش ستایش می کنند.
"م. یعقوبزاده " نوشته است: سلام و سپاس اینجانب را به خاطر دفاع از حقوق ملت ایران در دانشگاه کلمبیا و سازمان ملل پذیرا باشید. بر همگان آشکار گردید کشوری که داعیه آزادی بیان را بر سینه میزند بر چه موضعی نشسته و چگونه میخواهد مفاهیم آزادی را بر جهانیان ترجمه نماید. توفیق روزافزون رئیس جمهور محترم را از درگاه ایزد منان و پیشگاه حضرت بقیه اله خواستارم."
و "بشیر خیری" اظهار عقیده کرده است که :" مصاحبه شما با CBS و سخنرانی در دانشگاه کلمبیا و مجمع عمومی برای من و هر ایرانی طعم شیرین افتخار و بالندگی اسلامی و ایرانی را که کم کم داشت فراموشمان می شد به ارمغان آورد و به حق این غرور اسلامی عیدانه خدا در این ماه بود به ملت ایران. از این خوشحالم که خداوند ، اسلام عزیز را به دستان تو به جایگاه عزتش رسانده است.
در ضمن همه ملت امیدوارند انشاالله همچنان در این مسیر موفق و موید بوده و دسیسه های شوم دشمن بر علیه شما و ملت رسوا و همه آنها به لطف الهی هدایت و یا نابود شوند.خداوند یارت باد."
"روح الله جهانیان" هم خطاب به احمدی نژاد نوشته است:"کوتاه و مختصر می گویم: به شما افتخار می کنم و از داشتن چنین رییس جمهوری به خود می بالم. از خداوند توفیق روزافزون برای شما و خدمتگزاران واقعی را مسئلت دارم. یک پیشنهاد دارم و آن هم اینکه در سخنرانی های خارج از کشور جایی هم برای امام زمان باز کنید حال به هر نحو و یا شاید با طرح سوالی شبیه سوالاتی که درابتدای سال تحصیلی از دانش آموزان می رسید.
امیدوارم زمینه ای برای حرکت به سوی شناخت آن حضرت در جهان باشد.
موفقیت شما دعای هر لحظه ماست."
برخی هم از رییس جمهوری خواسته اند به وضعیت برخی ادارات و نهادهای دولتی رسیدگی کند.
"سعید مصطفی زاده" در این باره می نویسد:"با سلام و احترام خدمت رئیس جمهور عزیز. آیا یک مدیر دولتی می تواند همزمان هم به حجم انبوه کارهای مردم برسد و هم دانشجو باشد؟ آنهم با پول دولت! اینها یا درس را به تمسخر گرفته اند و یا مسئولیتشان را. توقع مردم این است که اگر مدیری قصد ادامه تحصیل دارد، از مسئولیتش کناره گیری کند و به دیگری واگذار نماید. با تشکر"
عده ای از مخاطبان هم فقط "دست مریزاد" و "خسته نباشید" گفته اند:" السلام علیکم جناب آقای احمدی نزاد رییس جمهور محترم. من یک سنی هستم و از ته دل میگم، خسته نباشید."
و پاسخ رییس جمهوری به همه اینها:

خواندن یا نوشتن؟ مساله این است
بسم الله الرحمن الرحیم
از آخرین فرصت نگارش من در این وبلاگ چند ماهی می گذرد. اما این به آن معنا ‏نیست که از تعهد 15 دقیقه ای خود در هفته کوتاهی کرده باشم و وقتی که در عمل ‏صرف شده است به مراتب بیشتر از زمان معهود بوده است. در حقیقت استقبال خوانندگان ‏بسیار بیشتر از حد انتظار بود و باید تصمیم می گرفتم که وقت محدود خود را صرف ‏نوشتن مطالب جدید کنم یا به احترام کسانی که سخاوتمندانه من را شریک افکار و ‏اندیشه های خود کرده بودند، به مطالعه انبوه پیام های واصله بپردازم.
‏ همانطور که می دانید هدف من از ایجاد این پایگاه، برقراری ارتباطی بی واسطه و دو ‏سویه با مخاطبان بود از این رو علیرغم تذکرات فراوانی که از جانب خوانندگان برای بروز ‏رسانی سریعتر دریافت می کردم ترجیح دادم گزینه دوم را انتخاب کنم وکمتر بنویسم و ‏بیشتر بخوانم و اجازه ندهم این بستر ارتباطی نیز تبدیل به رسانه ای یکجانبه شود.‏
‏***‏
بسیاری از پیامهایی که در آنها رعایت اختصار شده بود را خود شخصاً خوانده ام. حتی ‏پیام هایی که در ابتدای آنها نوشته بودید ((می دانم که این پیام به دست رئیس جمهور ‏نمی رسد اما...)) نیز به دستم رسید. پیام های بلندتر نیز توسط تعدادی از دانشجویان امینم ‏خلاصه شدند و در قالب گزارشهای آماری به اطلاع من رسیدند. مجموعه پیام ها نیز مورد ‏تحلیل و بررسی قرار گرفته اند که نتایج جالب توجه آن را اگر عمری بود در آینده در ‏همین جا منتشر خواهم کرد.‏
‏***‏
خوشبختانه در مجموع وضعیت بررسی پیام ها به نقطه ای رسیده است که بتوانم دوباره ‏نوشتن را از سر بگیرم و از شرمندگی کسانی که مدت هاست منتظر نوشته های جدید ‏مانده اند خارج شوم.‏
از این فرصت استفاده می کنم و از کسانی که قصد مکاتبه با من از طریق این وبلاگ را ‏دارند می خواهم پیام های خود را حتی المقدور مختصر بنویسند.

نوشته های دیگران ()