پدرخوانده ها و شرایط ویژه

پدرخوانده ها مدت هاست مانند کسی که روی آتش ایستاده یا کک به جانش افتاده باشد، با هیجان تمام هشدار می دهند شرایط کشور ویژه و بحرانی است، اوضاع خطرناک است، مملکت در کام خطر است و باید با شعار نجات ملی، «ائتلاف گسترده برای نجات کشور» تشکیل داد. آنها که با همه سوءاستفاده ها، نه به هاشمی رفسنجانی رحم کردند و نه به خاتمی و کروبی، حالا ادعا می کنند که باید حتی از جبهه اصولگرا هم یارگیری کرد.
بیراه نمی گویند پدرخوانده ها. آنها شامه تیزی دارند و تجربه ای طولانی. خوب فهمیده اند که وضعیت قرمز است. اما وضعیت بحرانی برای آنهاست نه برای ملت و کشور. با این وجود باید مثل همیشه محملی بسازند و سپر بلایی بچینند از کشور و ملت و رجال سیاسی، شاید این بار هم از خطر بجهند. آنها خطر را از 5 سال پیش فهمیدند، آنجا که کار در انتخابات شوراها گره خورد. مردم دست اباحه مسلکانی را که قربانی کردن همه چیز و همه کس را روا می دانستند و ماسک جمهوری خواهی و آزادیخواهی و اطلاع رسانی بر سیما داشتند، خوانده بودند اگرچه از عمق ستم آنان بی خبر بودند...
مقدمه را نباید طولانی کرد. از این قصه پرغصه، کتاب ها باید نوشت و این ستون، گنجایش چندانی ندارد. پس بسنده کنیم به مرور خاطرات چند تن از مهره های میدانی آن جریان که اینک دست بر قضا در آن سوی آب ها در ینگه دنیا اقامت گزیده اند. یکی از آنها کاریکاتوریست زنجیره ای مقیم کاناداست که در روزنامه ها و مجلاتی چون همشهری، زن، نشاط، عصر آزادگان، اخبار اقتصاد، صبح امروز، آفتاب امروز، مشارکت، بهار، آزاد، بنیان، ایران فردا و... همکاری نزدیک و دیرپایی با پدرخوانده ها داشته و خاطراتش را مدتهاست منتشر کرده است. او از جمله می نویسد:
«بسیاری از شما نام احمد- س را هم نشنیده اید. او را ژنرال می نامیدند و بسیاری بدون اجازه اش آب نمی خوردند. در ماجرای دادگاه کرباسچی دو بار نامش مطرح شد و از کرباسچی پرسیدند چرا چاپخانه متعلق به شهرداری را به قیمتی بسیار نازل به س فروخته است. «س» زمانی مدیرکل مطبوعات داخلی بود و چند ماهی سردبیر همشهری شد... با راه افتادن صبح امروز ] به مدیر مسئولی سعید حجاریان[ «س» عملاً سکاندار روزنامه بود... زمانی که روزنامه های صبح امروز و آفتاب امروز توقیف شدند، گفته می شود سود «س» بالغ بر 750 میلیون تومان بود. در روزگاری که اکثر روزنامه ها ضرر می دادند، او توانست ساختمان دیگری برای صبح امروز خریداری کند... هزینه اصلاح طلبی را روزنامه نگاران دادند ولی آدم های پشت پرده ای چون «س» نه تنها هزینه ندادند که هزینه های بقیه را در قلک اندوختند. گفته می شود او مدتی پیش برای معامله ای بزرگ به کانادا آمد اگر از او خبر داشتید به ما هم بگویید. دلمان عجیب تنگ شده!... بهار 76 اوج کار ما در همشهری بود... ویژه نامه های انتخاباتی ستاد «خ» را که حاجی مسئول آن بود، در همشهری صفحه بندی و چاپ می کردند ولی به دلیل منع قانونی به نام روزنامه های دیگر چاپ می شد... همشهری مؤسسه عریض و طویلی بود، کاغذبازی در اوج و عشق خدمت ته چاه افتاده بود. روابط پشت پرده، مثلث های عشق، ارتباطات فراازدواجی و... تا آنجا که دو تن که از مدیران مجبور به رفتن از مجموعه شدند. ]... تفصیل این ماجرا در سایت کاریکاتوریست مذکور آمده است[... رواج روابط غیرحرفه ای بخصوص در روزنامه های تازه شکل گرفته اقتصادی از حالت نهفته ، تبدیل به روال عادی می شود در گرفتن آگهی، پورسانتاژ، جذب دختران خبرنگار فاقد کیفیت ژورنالیستی و واجد کیفیات فیزیکی... بعداً در روزنامه های دیگر دیدم که چگونه مدیر فلان وزارتخانه می تواند اخبار مورد نظرش را در مطبوعات مورد نظر به چاپ برساند و اخبار انتقادی را راهی سطل زباله کند، فقط کمی خرج دارد. یادمان می رود که با چه هدفی وارد مطبوعات شده ایم... وقتی روزنامه لطیف صفری ]نشاط[ توقیف شد، شمس]الواعظین[ با صاحب مجوز عصر آزادگان به توافق رسید. حس کردم که صفری از پشت خنجر خورده و کسی آنچنان تحویلش نمی گیرد... سر خم کردن جلوی عطریان]فر[ خیلی سخت بود... آمده بود اخبار اقتصاد و دنبال شمس می گشت. آمده بود آنجا تا قرار آگهی کارگزاران با عصر آزادگان را بگذارد و همان مسئله ای شد که بعدها میان بچه های مطبوعات دهان به دهان گشت. طرفداری شمس از «هـ» به بهای 48 میلیون تومان آگهی... بچه های عصر آزادگان سر چرخش مشهود به آن سمت معترض بودند. قیافه محمد قوچانی هم دیدنی بود و گاه شمس مجبور می شد برای رد گم کردن، مطلبی انتقادی علیه «هـ» چاپ کند. هر وقت سر و کله فرنود آنجا پیدا می شد می توانستیم حدس بزنیم آگهی جدیدی، عکس جدیدی انداخته یا... شمس الواعظین آدم دوست داشتنی است ولی گمان نکنم کسی بتواند کاملا به او اعتماد کند حتی نزدیکترین کسانش. این امر شاید بستگی به نسبی گرایی فوق العاده اش در مسائلی باشد که سال ها قبل در آنها بیش از حد مطلق گرا بوده است...».
خاطرات بعدی مربوط به خانم روزنامه نگاری است که مدت ها در روزنامه های همشهری، زن و نشریه آفتابگردان فعالیت نزدیک داشت و بعدها در خدمت رادیو فردا (سازمان سیا) و پایگاه اینترنتی آمریکایی «واشنگتن پریزم» درآمد. او آنقدر مورد اعتماد قرار داشت که از سوی مدیر مسئول روزنامه زن به گفت وگوها و سفرهای ویژه فرستاده شد و همپای ثابت وی در کوهنوردی و اسب سواری بود. او با هماهنگی مدیر مسئول به ملاقات بیوه شاه معدوم در آمریکا رفت و درصدد بود مصاحبه هایی هم با بنی صدر و سلمان رشدی ترتیب دهد اما بنا به دلایل امنیتی از این کار بازماند. این خبرنگار در خاطرات خود که در روزنامه کویتی القبس چاپ شد، می نویسد: «هنگامی که در روزنامه زن به مدیر مسئولی فائزه هاشمی فعالیت داشتم، وی از سوی روزنامه بوستون گلوب برای دیداری از آمریکا دعوت شد اما به من پیشنهاد کرد که به جای وی به این سفر بروم. در این سفر با عطریانفر از همشهری، شهلا شرکت از مجله زنان و مژگان جلالی از روزنامه ایران نیوز همراه بودم و در میهمانی ویژه جورج سوروس ]میلیاردر صهیونیست آمریکایی و سرمایه گذار اصلی شورش های مخملین در گرجستان و اوکراین[ شرکت کردیم...»
او همچنین می نویسد: «به همراه 30 روزنامه نگار از کشورهای مختلف در برنامه فشرده یک ماهه رادیو آزاد اروپا (رادیو فردای بعدی) در پراگ حاضر شدم و با اسم مستعار کاملیا نکایی همکاری کردم... روزنامه زن در ایران مرا از دوردست ها صدا می کرد... احساس کردم چه قدر به کار در ایران علاقمندم... فائزه می گفت پدرم با روزنامه مخالفت و آن را تعطیل کرد. ]این نکته را کاریکاتوریست مورد بحث در نوشتار حاضر هم تایید می کند[... موافقت خانواده رفسنجانی برای ملاقات با خانواده سلطنتی کار ناپسندیده به نظر می رسید اما این امر با موافقت و حمایت کامل فائزه هاشمی انجام شد. مصاحبه ای که نوار کاست آن نزد یکی از دوستان آمریکایی پنهان شد و هیچ وقت منتشر نگردید... فرح از من خواست تا شادباش هایش را به مدیر مسئولم برسانم و بگویم او زن بسیار مدرن و پیشرفت گرایی است...».
وقتی پدرخوانده ها، معیارهای انسانی- دینی و ملی که جای خود دارد- را به هم ریختند و «غفلت»ها و «کوتاهی»ها یا «منفعت طلبی»ها، میدان را برای آنها فراهم کرد، طبیعی بود که جوانکی مثل شهرام جزایری گروهی از نمایندگان مجلس ششم و مدیران برخی مطبوعات و احزاب کذایی را با دادن چند صد میلیون تومان ناقابل به هرکدام، رام و خلع سلاح کند. یا طرف اماراتی بتواند با رشوه دادن و شل کردن غیرت در برخی مدیران وزارت نفت، گاز ایران را به مدت 52 سال و با 41 برابر زیر قیمت (514. دلار به جای 023 دلار) بخرد؛ همین طور رشوه نیم میلیون دلاری کیش اورینتال (وابسته به یک دیپلمات سابق حاضر در مذاکرات هسته ای) یا رشوه 51 میلیون دلاری شرکت نروژی استات اویل برای عقد قرارداد.
اباحه گری، رواداری، زد و بند و سوداگری بر سر حقوق و منافع مردم تا آنجا رسید که آن دیپلمات کاسبکار دیگر، اطلاعات کشور را به طرف مخاصمه گزارش کرد و پیغام هایی منتقل کرد حاکی از این که چرا در فشار و صدور قطعنامه و تهدید و تحریم تعلل می کنید! شما را به خدا جک استرا وزیر خارجه وقت انگلیس حق نداشت در بازگشت از سفر تهران بگوید این سفر برای حمایت از اصلاح طلبان سکولار- اسم مستعار دین فروشی و ملت چاپی- بود؟ پارلمان اروپا حق نداشت از متحصنان مجلس ششم حمایت کند و انتخابات مجلس هفتم را به خاطر آنها نامشروع بخواند؟ براستی آن جماعت حزبی شبه روزنامه نگار پشت درهای بسته چه حرف مشترکی با خاویر سولانا در سفرش به تهران داشتند؟ و...
این قصه سر دراز دارد و گشودنش جز بوی مشام آزار تعفن پراکنده نمی کند. بگذاریم و بگذریم. آری هوا پس است. شرایط ویژه و بحرانی است. روی کار آمدن اصول و حاکم شدن آرمان ها به انتخاب ملت، آب در لانه شان ریخته است. نه احمدی نژاد مقدس است و نه مجلس و دولت اصولگرا، اما واقعیت این است که همین رویکرد نه چندان کامل به اصول، خواب از چشمان جماعت بی وجدان و انصاف ربوده است.

محمد ایمانی

نوشته های دیگران ()